17. I want to ride my bicycle

Met een lekker briesje, licht bewolkt en 17 graden fietsten we vanochtend de stad uit. We werden begeleid door een mevrouwtje op een roze kinderfiets. Zij wijst de 7 Nederlanders op mountenbike's de weg.
Fietsen door China en dan met name de grote steden is een bijzondere ervaring. Ik leef nog dat zegt hoop ik genoeg. Verstand op 0 als je een rotonde drie kwart moet nemen en tussen afslaand verkeer heen moet manoeuvreren. Na ruim een half uur reden we door het platte land. Oude huisjes, landerijen en stikkend afval want ze dumpen alles langs de kant van de weg. De geasfalteerde weg ging over in een hobbelige weg die uitkwam in een heel oud dorpje met oude mensen. Helaas is dit ook erg toeristisch geworden. We zijn ruim een uur in dit dorpje gebleven doordat we werden uitgenodigd om het zijden borduur museum/atelier te bezoeken. Daar kregen we uitleg over het borduren van schilderijtjes. Eerlijk gezegd, er zaten een aantal mooie exemplaren tussen. Alleen kostbaar en hoe neem je het mee. Hoe dan ook mijn interesse werd zeer gewaardeerd, zo zeer dat een van die gasten die ons rondleidde mij bleef achtervolgen in de hoop een deal te kunnen sluiten. Ik kon hem eindelijk van mij afslaan (figuurlijk) en ben naar buiten gegaan, weg van deze verkoper.
Na de lunch fietsten we verder over hobbelige weggetjes en de grote drukke weg naar het volgende dorp. Heerlijk berg af met veel vaart, het vrouwtje kon ons nauwelijks bijbenen op haar roze fietsje. Het volgende dorpje, ook een "old town" leek erg op dat van Lijiang dus daar waren we snel uitgekeken. Weer op de fiets terug naar Lijiang, slalommend door het verkeer in de regen. Ach dit viel wel mee, na Beijing is elke buitje peanuts.